Choć ogólne określenie "dzwonienie w uchu" sprawia wrażenie, że wszyscy doświadczają tej dolegliwości w ten sam sposób, w rzeczywistości szumy uszne mają wiele różnych rodzajów. W zależności od rodzaju, leczenie może być różne.
Dla niektórych osób szumy uszne są ledwo zauważalne, podczas gdy dla innych mogą stać się niemal wyniszczające. Mimo że naukowcy dobrze znają rodzaje i możliwe przyczyny szumów usznych, nie ma na nie lekarstwa.
Zanim przejdziemy do szczegółów na temat różnych rodzajów szumów usznych, zastanówmy się, co w ogóle powoduje szumy uszne..
Jakie są najczęstsze przyczyny szumów usznych?
Lekarze nie wiedzą z całą pewnością, co jest przyczyną odczuwania dzwonienia w uchu. Dlatego tak ważne jest, byś poddał się badaniu uszu przez protetyka słuchu. Na przykład audiolog może stwierdzić, czy Twój układ słuchowy jest uszkodzony lub czy są inne możliwe przyczyny Twoich problemów ze słuchem.
Kilka najczęstszych przyczyn to:
- Odkładanie się woskowiny w uchu
- Niektóre leki na receptę
- Narażenie na zbyt głośny hałas
- Dysfunkcja stawów szczękowych (TMJ)
- Przewlekłe napięcie mięśni szyi
- Choroby układu sercowo-naczyniowego
- Guz, który powoduje ucisk na tętnice w szyi i głowie
Główne rodzaje szumów usznych to szumy subiektywne, obiektywne, somatyczne, czuciowe i neurologiczne.
Spośród wszystkich typów jest to najczęściej spotykana forma. Jest ona zazwyczaj konsekwencją narażenia na głośny hałas. Jeśli masz subiektywne szumy uszne, jesteś jedyną osobą, która słyszy te dźwięki.
W łagodnych przypadkach subiektywne szumy uszne szybko ustępują. U niektórych pojawiają się i znikają z różną długością i intensywnością. W ciężkich przypadkach mogą trwać od trzech miesięcy do dwunastu miesięcy, a czasem nawet dłużej. Kiedy szumy wewnętrzne dominują nad dźwiękami zewnętrznymi, może ucierpieć Twoja zdolność koncentracji.
Audiolodzy często zalecają stosowanie aparatów słuchowych jako sposobu na odtwarzanie uspokajających dźwięków. Może to pomóc odwrócić uwagę od syczących, brzęczących i dzwoniących dźwięków.
Szumy uszne obiektywne dotykają znacznie mniejszą liczbę osób. Jest to rzadka forma spowodowana deformacją naczyń krwionośnych lub mimowolnymi skurczami mięśni. Dobra wiadomość jest taka, że kiedy lekarzom uda się wyleczyć przyczynę, dźwięki w uchu ustępują.
Duża różnica między subiektywnymi a obiektywnymi szumami usznymi polega na tym, że obiektywna forma może być słyszana przez osoby inne niż dotknięta nią osoba. Co więcej, jest to jedyny rodzaj szumów usznych, który można wyleczyć w całości.
Szumy uszne somatyczne są związane z układem sensorycznym. Naukowcy uważają, że ten typ jest spowodowany lub pogarsza się w wyniku problemów z układem sensorycznym.
Za szumy uszne o podłożu neurologicznym odpowiada zazwyczaj choroba Meniere'a lub podobne schorzenia zaburzające funkcje słuchowe mózgu.
Szumy uszne czuciowe to podkategoria subiektywnych szumów usznych. Jeśli masz uszkodzony układ słuchowy, mogą pojawić się u ciebie szumy uszne sensoryczne. Choć lekarze nie wiedzą, co jest przyczyną uszkodzenia układu słuchowego, to dzięki odpowiednim strategiom można zmniejszyć jego negatywny wpływ na jakość życia.
Inne rodzaje szumów usznych
Ten rodzaj dzwonienia w uszach jest wyjątkowy w tym sensie, że pokrywa się z biciem serca. Jedną z najczęstszych przyczyn jego powstawania jest zmiana w przepływie krwi do naczyń znajdujących się w pobliżu uszu. Inną możliwą przyczyną jest zwiększona świadomość przepływu krwi do ucha.
Najbardziej frustrującym aspektem tej formy jest to, że cierpiący na nią ludzie nie są w stanie określić, czy dźwięk, który słyszą, pochodzi z wewnątrz czy z zewnątrz. Dźwięki, które słyszą, są podobne do ciągłego dudnienia, szumu, szemrania i głębokiego szurania. Życie z tą postacią choroby jest dość trudne i może negatywnie wpływać na jakość życia chorych.
Informacje zawarte w tym artykule służą wyłącznie celom edukacyjnym i informacyjnym. Nie powinieneś używać tych informacji jako substytutu profesjonalnej porady medycznej ani jej zastępować. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące swojego zdrowia, zawsze powinieneś skonsultować się z lekarzem lub innym pracownikiem służby zdrowia.