Fonofobia i mizofonia: czym są i jak sobie z nimi poradzić?

Pojęcie pochodzi z języka greckiego. Słowo „miso” oznacza nienawiść lub niechęć, natomiast „phonie” dźwięk. Mizofonia jest więc nietolerancją określonych dźwięków, takich jak kapanie wody z kranu, dźwięki pisania na klawiaturze, żucie gumy. Powyższe oraz inne sytuacje mogą wywołać u osób dotkniętych tymi zaburzeniami ogromną drażliwość.

Mizofonia, inaczej SSSS (z ang. Selective Sound Sensitivity Syndrome – syndrom selektywnej nadwrażliwości na dźwięki), jest zaburzeniem neurologicznym, w którym bodźce dźwiękowe w centralnym układzie nerwowym są mylone z innymi bodźcami. W ten sposób osoba cierpiąca na mizofonię nie może ignorować nieistotnych dźwięków i koncentruje się na nieprzyjemnej sytuacji, co powoduje drażliwość.

Pomimo że takie zdarzenia dotyczą niepozornych odgłosów, powodują poważne problemy w relacjach międzyludzkich. Ponieważ takie dźwięki dla osoby cierpiącej na mizofonię są nie do zniesienia, może ona być nawet agresywna wobec osoby, która je wywołuje. Dlatego chorzy często unikają wychodzenia z domu.

Reakcje na nieprzyjemne dźwięki mogą się różnić w zależności od stopnia mizofonii od lekkich, przez umiarkowane po silne. Tutaj znajdziesz główne symptomy tego zaburzenia:

• Nadmierna reakcja na zwykłe dźwięki;
• Desperackie próby opuszczenia miejsc, które są źródłem nieprzyjemnych dźwięków;
• Przesadna drażliwość;
• Zły humor;
• Napady złości;
• Obrażanie osoby wywołującek dźwięki.

Zaburzenie to charakteryzuje się lękiem lub złością, które wywołane są przez określone dźwięki – w ekstremalnych przypadkach mizofonii mówimy również o fonofobii. Przykładowo u osoby dotkniętej tą chorobą stukanie sztućców o talerz może wywołać załamanie nerwowe, obfite pocenie się, a nawet palpitacje serca.

Do fonofobii zalicza się również lęk przed głośnymi dźwiękami takimi jak trąbienie, alarmy, syreny, alarm przeciwpożarowy oraz hałas pochodzący z ruchu drogowego w dużych miastach. Tutaj znajdziesz niektóre z objawów fonofobii:

• Ataki paniki;
• Załamania nerwowe;
• Przyspieszone bicie serca;
• Nadmierna potliwość;
• Stres;
• Mdłości;
• Zawroty głowy;
• Niewyjaśnione bóle fizyczne;
• Omdlenia.

Drażliwość może być również skutkiem utraty słuchu, jednak mizofonia i fonofobia nie należą do chorób, które można leczyć poprzez słuch. Pomimo tego interwencja laryngologa jest niezbędna, ponieważ w ramach leczenia może być konieczne zastosowanie „terapii habituacyjnej” dźwięków lub szumów w uszach.
Fobie to lęki powstające podświadomie. Drażliwość na codzienne dźwięki wywoływana jest więc przez irracjonalny lęk. Z tego względu niezbędne jest podejście multidyscyplinarne, które może zaoferować zespół logopedów, psychiatrów i psychoterapeutów. Choroby tej nie można wyleczyć, jednak odpowiednia terapia może ułatwić choremu radzenie sobie z jej objawami oraz utrzymanie dotychczasowej jakości życia.
Mizofonia oraz fonofobia to zaburzenia wywołujące drażliwość na dźwięki, ale, jak już stwierdzono, nie wynikające z problemów ze słuchem. Niemniej jednak w przypadku rozpoznania pierwszych symptomów konieczne jest zwrócenie się o pomoc do specjalistów, którzy dokonają oceny przypadku i zapewnią odpowiednie leczenie. Pozwoli to osobie dotkniętej chorobą na kontrolowanie lęków oraz prowadzenie normalnego, zdrowego życia.

Czy rozpoznajesz u siebie objawy tych zaburzeń? Nie? Może w Twoim przypadku chodzi o inną chorobę? Skontaktuj się z nami, aby rozwiać wszelkie wątpliwości.