Fonofobia i mizofonia

Czym jest mizofonia?

Pojęcie pochodzi z języka greckiego. Słowo „miso” oznacza nienawiść lub niechęć, natomiast „phonie” dźwięk. Mizofonia jest więc nietolerancją określonych dźwięków, takich jak kapanie wody z kranu, dźwięki pisania na klawiaturze, żucie gumy. Powyższe oraz inne sytuacje mogą wywołać u osób dotkniętych tymi zaburzeniami ogromną drażliwość.

Mizofonia, inaczej SSSS (z ang. Selective Sound Sensitivity Syndrome – syndrom selektywnej nadwrażliwości na dźwięki), jest zaburzeniem neurologicznym, w którym bodźce dźwiękowe w centralnym układzie nerwowym są mylone z innymi bodźcami. W ten sposób osoba cierpiąca na mizofonię nie może ignorować nieistotnych dźwięków i koncentruje się na nieprzyjemnej sytuacji, co powoduje drażliwość.

Pomimo że takie zdarzenia dotyczą niepozornych odgłosów, powodują poważne problemy w relacjach międzyludzkich. Ponieważ takie dźwięki dla osoby cierpiącej na mizofonię są nie do zniesienia, może ona być nawet agresywna wobec osoby, która je wywołuje. Dlatego chorzy często unikają wychodzenia z domu.

Reakcje na nieprzyjemne dźwięki mogą się różnić w zależności od stopnia mizofonii od lekkich, przez umiarkowane po silne. Tutaj znajdziesz główne symptomy tego zaburzenia:
  • Nadmierna reakcja na zwykłe dźwięki;
  • Desperackie próby opuszczenia miejsc, które są źródłem nieprzyjemnych dźwięków;
  • Przesadna drażliwość;
  • Zły humor;
  • Napady złości;
  • Obrażanie osoby wywołującek dźwięki.

Czym jest fonofobia?

Zaburzenie to charakteryzuje się lękiem lub złością, które wywołane są przez określone dźwięki – w ekstremalnych przypadkach mizofonii mówimy również o fonofobii. Przykładowo u osoby dotkniętej tą chorobą stukanie sztućców o talerz może wywołać załamanie nerwowe, obfite pocenie się, a nawet palpitacje serca.

Do fonofobii zalicza się również lęk przed głośnymi dźwiękami takimi jak trąbienie, alarmy, syreny, alarm przeciwpożarowy oraz hałas pochodzący z ruchu drogowego w dużych miastach. Tutaj znajdziesz niektóre z objawów fonofobii:
  • Ataki paniki;
  • Załamania nerwowe;
  • Przyspieszone bicie serca;
  • Nadmierna potliwość;
  • Stres;
  • Mdłości;
  • Zawroty głowy;
  • Niewyjaśnione bóle fizyczne;
  • Omdlenia.

Jak leczyć tę chorobę?

Drażliwość może być również skutkiem utraty słuchu, jednak mizofonia i fonofobia nie należą do chorób, które można leczyć poprzez słuch. Pomimo tego interwencja laryngologa jest niezbędna, ponieważ w ramach leczenia może być konieczne zastosowanie „terapii habituacyjnej” dźwięków lub szumów w uszach.
Fobie to lęki powstające podświadomie. Drażliwość na codzienne dźwięki wywoływana jest więc przez irracjonalny lęk. Z tego względu niezbędne jest podejście multidyscyplinarne, które może zaoferować zespół logopedów, psychiatrów i psychoterapeutów. Choroby tej nie można wyleczyć, jednak odpowiednia terapia może ułatwić choremu radzenie sobie z jej objawami oraz utrzymanie dotychczasowej jakości życia.
Mizofonia oraz fonofobia to zaburzenia wywołujące drażliwość na dźwięki, ale, jak już stwierdzono, nie wynikające z problemów ze słuchem. Niemniej jednak w przypadku rozpoznania pierwszych symptomów konieczne jest zwrócenie się o pomoc do specjalistów, którzy dokonają oceny przypadku i zapewnią odpowiednie leczenie. Pozwoli to osobie dotkniętej chorobą na kontrolowanie lęków oraz prowadzenie normalnego, zdrowego życia.

Czy rozpoznajesz u siebie objawy tych zaburzeń? Nie? Może w Twoim przypadku chodzi o inną chorobę? Skontaktuj się z nami, aby rozwiać wszelkie wątpliwości.